Giraffen van worst en kaas, vlinders van popcorn, een drol van koek, raketten van fruit, ‘neppe zakjes friet’, ‘ijsjes’ van snoep en nog veel uitbundiger dan dat. Lang leve Pinterest. We hebben ons uren vermaakt met alleen al zoeken naar de leukste traktatie!
We zochten een ‘afscheidstraktatie’ voor Jolie, mijn oudste dochter die na de zomervakantie naar een nieuwe school gaat. Iets wat de verhuizing naar zee met zich meebracht en wat we een leuke draai wilden geven.
Na een eerste selectie van alle mogelijke traktaties bleef er een top drie over waarbij de drol met oogjes favoriet was. Maar omdat de reviews (jaja..) een grote kans op mislukking (lees: koeienvlaai-look-a-like) voorspelden, beslisten we dat het de pinguïn van drop zou worden. We gingen naar de supermarkt, vonden op 1 na alle onderdelen (trekdrop, manna, marshmallows, schuimbanaantjes en prikkers). Op 1 na dus: de dropsoort voor het koppie. De action had het ook niet, de Bruna niet en de Trekpleister evenmin.
We kwamen thuis, stalden de snoepzakken uit op tafel maar konden niet beginnen omdat het ‘hoofd’ dus ontbrak. We moesten dus eigenlijk nog even de winkels in Noordwijk aan zee checken. Maar daar hadden we geen zin meer in.
Jolie en ik switchten na kort overleg naar onze tweede keuze: het ‘meloenbootje’. Toevallig had ik die ochtend twee meloenen in de bonus gescoord, had ik alle benodigde prikkers en ‘toevallig’ ook snoeppapier in huis, dus gingen we aan de slag. En wat is dat toch heerlijk: de voorpret! En ik heb ondertussen geleerd dat je daar van moet genieten. Want voor die kleuters hoef je je niet perse uit te sloven. Soms is het enthousiasme groot. En in het andere geval lust die niet dit, en die niet dat. Ik maakte het bij Jolie’s eerste traktatie mee: slippertjes van spritskoek en zure matten. Een deel van de klas lustte dit soort koek niet, een ander deel hield niet van zure matten, een paar vonden de traktatie te klein en weer anderen vonden het gek: midden in de winter een ‘slipper’.
Een vriendin van mij deed eens haar best op ‘mexicaantjes’ van mandarijnen en dropveters. Ook deze keer was de klas verdeeld. Ik dacht: trakteer die kleuters op cadeaubonnen en ze kunnen lekker zelf kiezen:) maar in groep 2 bleken gewone cake-jes toch prima te werken.
Maar wij gingen dus voor meloenbootjes. Toch nog even om 10 voor 6 naar de Action gesjeesd voor tropische prikkers, het is uiteindelijk toch een stukje identiteit dat je de klas mee in stuurt:). We bereidden de zeiltjes van snoeppapier voor, de prikkers met snoep en de schijfjes meloen en natuurlijk moest alles uitgebreid voorgeproefd worden. Een gezellige avond, een opwindende ochtend (de afwerking) en een buik vol vlinders toen we met twee wiebelige borden vol meloenbootjes naar school reden.
En het viel wel in de smaak! Geloof ik.
Lindalicious 